یک یا حسین دیگر

شلوغی بیش از اندازه ورزشگاه همه را نگران کرده بود. می گفتند نکند کسی در هجوم جمعیت مجروح شود و یا خدای ناکرده حادثه 4 سال پیش بار دیگر تکرار شود و کسی جان خود را از دست بدهد. به هر شکلی بود حجت‌الاسلام دکتر مرتضی آقاتهرانی از لابه‌لای جمعیت خود را به بالای سن رساند و در برابر سیل جوانان مشتاق گفتمان انقلاب، سخن آغاز کرد. گفت: «دیدم در تبلیغات نوشته اند: "صبح نزدیک است." درست است. صبح خیلی نزدیک است. امیدوارم این نظام به زودی به ظهور حضرت حجت پیوند بخورد. الیس الصبح بقریب؟»

سخن به آیه 96 سوره اعراف رسید که: «ولو ان اهل القری آمنوا واتقوا لفتحنا علیهم برکاتٍ مِنْ السماء والأرض.» "اگر مردان این شهرها و آبادیها ایمان می آوردند و پرهیز می کردند، برکات آسمان و زمین را بر روی آنان می گشودیم." و آقاتهرانی توضیح داد که این پیوند با ظهور، تنها با صداقت و درستی و پاکی ممکن خواهد بود.

و ادامه داد: «اینکه برخی کارشان برکت ندارد برای این است که نگاه نمی کنند خدا چه چیزی خواسته است.» آقاتهرانی به رعایت الگوی مصرف هم اشاره کرد و افزود: «اسراف نکنیم. بنر و عکس های بزرگ نزنیم. با عکس های کوچک هم می شود، معرفی کرد. دکتر آنقدر شناخته شده هست که نیازی به عکس های بزرگ ندارد. باید نشان بدهیم که می توان برای پیروزی در انتخابات به صورت کسی پنجه نکشید و اهداف را ساده با مردم گفت. دست آخر هم تاکید کرد افرادی که زحمت می کشند مزدشان با خدای متعال خواهد بود.

سخنان آقاتهرانی به پایان رسید تا دقایقی بعد و پس از پخش کلیپی، در میان سیل شعارهای جمعیت، دکتر محمود احمدی نژاد بر روی سن قرار بگیرد و لحظاتی پس از شنیدن سخنان مجری برنامه، در میان شعارهای "مالک اشتر علی، تو انتخاب اولی"، "صل علی محمد، بوی رجایی آمد" و... مجری اجازه خواست تا خود را به نمایندگی از جمع معرفی کند؛ اما نه برای دکتر؛ بلکه برای کسانی که چشم ها را بسته اند و در گوش هایشان پنبه کرده اند و از خارج از مملکت خط می گیرند. بعد این شعر را با صدای رسا قرائت کرد: «ما همان نسل جوانیم که ثابت کردیم، در ره عشق جگردارتر از صد مردیم. هر زمان بوی خمینی به سر افتد مارا، دور سید علی خامنه ای می گردیم.»

در حالی که همچنان جمعی که بیرون از سالن حضور داشتند، درصدد حضور در فضای داخل بودند، مجری برنامه گفت: «جناب آقای دکتر! این جمعی که می بینید اندک مریدان گفتمان شما هستند که از آن دم می زنید. تعداد زیادی پشت در ایستاده اند اما تیم حفاظت اجازه نمی دهد وارد سالن شوند.» در این لحظه بود که همه بر روی پا ایستادند تا جا برای تعداد دیگری از دانشجویان نیز باز شود و بتوانند وارد سالن بشوند.

کمی که فضا آرام شد، مجری ادامه داد: «آقای دکتر! نمی خواهم تشکر کنم به خاطر برپایی پرچم عدالت. نمی خواهم تشکر کنم به خاطر سفرهای استانی و سر زدن به محرومین. نمی خواهم تشکر کنم به خاطر انرژی هسته ای و خدمات متعدد به ایران در طول این 4 سال. تشکر می کنیم به خاطر اینکه گفتمان امام و انقلاب را دوباره احیاء کردید. ما خود را مدیون شما می دانیم.»

و این گونه بود که در هیاهوی شعارهای پی در پی دانشجویان، دکتر احمدی نژاد لب به سخن گشود تا از سکوت گذشته خود در مواجهه با منتقدان غیر منصف بگوید و اینکه دیگر زمان سکوت نیست. او می گفت برخی حرف ها را برای مناظره های تلویزیونی نگه داشته است و این روزها برخی ناگفته ها را باز خواهد گفت.

بخش اول متن کامل سخنان دکتر در ادامه آمده است:

اللهم عجل لولیک الفرج والعافیة والنصر واجعلنا من خیر اعوانه و انصاره و المستشهدین بین یدیه

خدای بزرگ را سپاسگذارم که بار دیگر توفیق حضور در جمع شما جوانان، زنان و مردان مؤن و انقلابی و توفیق زیارت چهره های شما را عنایت فرمود. فضای سالن بسیار محدود است و شما از مدت ها قبل در سالن حضور دارید. می خواهم به سرعت چند تا مطلب را خدمتتان عرض کنم که فکر می کنم حرف شما و حرف لت ایران است و عرایضم را زود جمع کنم که بیش از این اذیت نشوید. از ساعت چند اینجا هستید؟ 4؟ 3؟ 2؟ 1؟ (در میان فریادهای حاضرین در سالن) همه شما یک یک هستید. خسته شدید؟ (پاسخ حضار: نه خیر!) خسته نشدید؟ (پاسخ حضار: نه خیر!) مطمئن باشم؟ (پاسخ حضار: بله!) از اینکه با قدرت های چپاولگر جهان روبرو شدید و در افتادید خسته نشدید؟ (پاسخ حضار: نه خیر!) مطمئن باشم؟ (پاسخ حضار: بله!) کی خسته است؟ (پاسخ حضار: دشمن!) حالا سؤال مخصوص شما؛ 4 سال قبل با هم عهدی بستیم تا امروز آمدیم. می خواهم سوال کنم آیا همچنان پای کار هستید؟ (پاسخ حضار: بله!) پس تا رسیدن به قله‌ها یک یا حسین دیگر! (فریاد حضار: یا حسین)

می خواهم 3 مطلب عرض کنم. مطلب اول اینکه چرا 4 سال قبل شما و بنده با هم به میدان آمدیم و ایستادیم؟ مطلب دوم در طول این 4 سال چه شد و چه اتفاقاتی افتاد و مطلب سوم از این به بعد چه باید بکنیم و چه باید بشود.

شما می دانید ملت ایران یک ملت بزرگ است. یک ملت تمدن ساز است. تاریخ بشر سرشار از نقش آفرینی های ملت ایران است. در هر برشی از تاریخ ملت ایران، صحنه های شکوهمند عزت و عظمت و خلق فرهنگ و تمدن به خوبی مشاهده می شود. ملت ایران همواره یک ملت فعال، اثرگذار و تعیین کننده در همه عرصه های جهانی بوده است. ما می توانیم ملت ایران را در بالاترین قله های بشری مشاهده کنیم. ما به 3 عنصر از ابتدا اعتماد و باور عمیق داشته ایم. عنصر اول عظمت ها و توانمندی های ملت ایران است. شما ببینید حداقل در 3 پیچ تند تاریخ و نقطه عطف حرکت بشری، ملت ایران بالاترین و زیباترین نفش آفرینی‌ها را داشته است. این 3 برجستگی مورد تفاهم و توافق همه مورخان، صاحبنظران و انسان های منصف تاریخ است.

اول؛ نقش ملت ایران در تاریخ بشری است. مطالعه کنید و ببینید از ملت ایران با عظمت یاد شده است. همه اذعان دارند که ملت ایران از پایه گذاران اصلی تمدن بشری است. حاصل تلاشهای ملت ایران در جای جای تاریخ همه ملت ها به روشنی قابل اندازه گیری و مشاهده است. مقطع دیگر، نقش آفرینی ملت ایران در انتخاب اسلام به عنوان راه متعالی زندگی است. ملت ایران با آغوش باز اسلام را انتخاب کرد و همه وجود و استعداد و داشته ها و هویت خود را پای شکوفایی و خلق تمدن اسلام آورد. ملت ایران نقش محوری و کلیدی را در برپایی تمدن اسلامی در سرتاسر جهان به عهده گرفت و علاوه بر بهره مندی عمیق از اسلام ناب محمدی بالاترین خدمات را به اسلام و جهان بشریت عرضه کرد و سومین مقطع بلند پیروزی انقلاب اسلامی است.

ملت ایران پا به پای انقلاب ایستاد و نه تنها ملت ایران را بلکه همه ملت های جهان را از سیطره اندیشه مادی و سلطه قدرت های فاسد ضد بشری به سمت نور و هدایت راهنمایی کرد. انقلاب اسلامی ملت ایرا نه یک حرکت ملی و نه یک حرکت محدود در جغرافیای ایران بلکه حرکتی از عمق وجود انسان و فطرت الهی او و در اعتراض به وضع موجود در جهان و برای نجات بشریت بوده است. انقلاب اسلامی برای بر هم زدن وضع ناعادلانه جهان بوده است. ملت ایران فرهنگ ساز بوده است. انقلاب اسلامی، هویت ملت ایران، توانمندی ها و عظمت ملت ایران شکوفا شد و در نظر جهانیان قرار گرفت و در خدمت بالندگی بشر امروز به کار گرفته شد. در طول این 30 سال، انقلاب خدمات فراوانی به ملت ایران و جامعه بشری عرضه کرده است اما وارد بحث اصلی خود شویم.

ذهن ها را به 4 سال قبل ببرید. احساس عمومی که در ملت ما و ملت های حامی ملت ایران شکل گرفت این بود که انقلاب و مسیر حرکت از مسیر اصلی انقلاب فاصله گرفته است. یک احساس عمومی به وجود آمد که حرکت به سمت قله های ترسیم شده از ناحیه ملت نیست. اتفاقات فراوانی افتاد که به آنها اشاره خواهیم کرد. عوامل اصلی شکل گیری این احساس 2 مورد بود. اول فاصله گرفتن از ارزش ها و آرمان های بلند ملت ایران و دوم فاصله گرفتن از ملت.

یادم نرفته است که 4 سال قبل، 6 سال قبل، در فضای عمومی کشور و در فضای جبهه استکبار علیه ملت ما چه حوادثی اتفاق افتاد. هر دوی این عوامل یعنی "دوری از ارزش ها" و "دوری از ملت" از یک جنس هستند و از یک نقطه سرچشمه می گیرند و خود را در مدیریت حاکم بر کشور نشان می دهند. تاریخ قضاوت خواهد کرد و کرده است که ملت ایران همواره ملت خوب، آرمانی و پاکی بوده اند. هیچ گاه در طول تاریخ، ملت ایران از انجام وظایف آرمانی کوتاهی نکرده اند. این گواه تاریخ و شهادت رهبری عزیز و آگاهمان است. ملت همواره وظیفه خود را خوب انجام داده. اما تاریخ گواهی می دهد هرگاه مدیران شایسته، انقلابی و همراه با آرمان های ملت در مصدر اداره کشور بودند، ملت شکوفا و بر همه معادلات جهانی اثرگذار شده است. در هر مقطعی از تاریخ که مدیران از ملت فاصله گرفته اند و ملت و آرمان هایشان در مصادر قرار نگرفته اند، آن مقطع، دوران تضعیف ملت و سرخوردگی استعدادها و توانمندی های ملت بوده است.

برویم به 5 سال قبل و ببینیم در چه فضایی زندگی می کردیم. اعتماد به نفس ملی، اعتماد ملی، خودباوری به نقطه حضیضی خود رسید. برخی ضعف و ناتوانی خود را به فضای کشور حاکم کردند و حتی ترس و وادادگی خود را به ملت ایران منتسب کردند.

در حوزه اقتصاد در چه شرایطی بودیم؟ بیش از 1500 بنگاه بزرگ اقتصادی در نقطه بحران و آسیب جدی قرار داشتند. روزانه ده ها اعتصاب انجام می‌شد، در بخش تولید در پایین ترین نقطه بودیم، در فعالیت های عمرانی در رکود به سر می‌بردیم. بیش از 3 میلیون بیکار در کشور ما وجود داشت که عمده آنها از جوانان و استعدادهای ملت ایران بود.

در حوزه سیاست داخلی تزاحم، درگیری، دسته بندی و تحقیر ملت، به رخ کشیدن داشته ها و ادعاهای دیگران و کوچک شمردن توانمندی ها و عظمت ملت ایران امر رایج و روزمره بود. اینکه مسئله کوچک و شخصی و گروهی را با فشار تبلیغات به مسئله ملی تبدیل کنند، امری روزمره بود. روحیه و نشاط عمومی در معرض تهاجم و تخریب جدی بود. سیل مهاجرت به خارج از کشور بود. فقط به آمریکای شمالی در یک سال بیش از 125 هزار متخصص کشور مهاجرت کردند.

در عرصه سیاست خارجی دیدیم کار به کجا رسیده بود. عده ای با شعار تنش زادیی می خواستند ملت ایران و آرمان های ملت ایران را در نظام سلطه، در نظام استعمار و مناسبات یک سویه و ظالمانه هضم کنند. در همین کشور مقاله نوشتند که دوره انقلاب به سر رسیده است. دوره استقلال خواهی به سر رسیده است. عزت نامفهوم است و در مناسبات جهانی، جایگاهی را که دیگران برای ما در نظر گرفته اند، باید بپذیریم و تمکین کنیم.

نوشته های دیگران ()